پیچ ها یک نوع ماشین ساده هستند که دارای یک خط الراس موج دار می باشند که به نام نخ شناخته می شود و دور یک استوانه پیچیده شده است. متداول ترین کاربرد پیچ ها و پیچ نوک مته نگه داشتن اجسام مانند چوب و قرار دادن اشیاء است. اغلب پیچ ها دارای سر در یک طرف پیچ هستند که امکان چرخش را به آن می دهد. سر معمولاً بزرگتر از بدنه پیچ است. قسمت استوانه ای پیچ از قسمت زیرین سر تا نوک را ساقه می نامند و شیار های موجود بین سر تا انتهای نوک پیچ رزوه گفته می شود.جهت خرید پیچ در انواع و اقسام مختلف آن می توانید با سپنا پیچ در ارتباط باشید.
درباره تاریخچه پیچ می توان به موارد زیر اشاره نمود:
پیچ های اولیه
در حدود یک قرن قبل از میلاد، یکسری ابزارهای پیچ مانند رایج شدند، با این حال مورخان نمی دانند چه کسی برای اولین پیچ را اختراع کرده است. پیچ های اولیه از چوب ساخته می شدند و برای شراب سازی، تهیه روغن زیتون و فشار دادن لباس مورد استفاده قرار می گرفت. پیچ های فلزی و مهره که برای بستن دو جسم با هم استفاده می شوند، اولین بار در قرن پانزدهم ظاهر شدند.
در سال 1770 جسی رامسدن (1800-1735) اولین تراش تولید پیچ را اختراع کرد که بعد ها مخترعان دیگر نیز از او الهام گرفتند. در سال 1797 هنری مادسلای انگلیسی (1771-1831) یک دستگاه تراشکاری بزرگ اختراع کرد که امکان تولید پیچ های با اندازه های دقیق را فراهم می آورد. در سال 1798 دیوید ویلکینسون، ماشین ساز آمریکایی (1771-1652) همچنین ماشین آلات تولید انبوه پیچ های فلزی پیچیده را اختراع کرد.
پیچ رابرتسون
در سال 1908 رابرتسون کانادایی پیچ های مربعی (1951-1879) را 28 سال قبل از آنکه هنری فیلیپ پیچ های خود را که نوعی پیچ مربعی نیز هستند ثبت کند اختراع کرد. این نوع پیچ به استاندارد آمریکای شمالی تبدیل شد، همانطور که در کتاب مؤسسات اتصال دهنده های صنعتی از استانداردهای اتصال دهنده ها منتشر شده است. اوایل قرن بیستم شرکت فورد در ماشین های مدل T خود (یکی از اولین مشتری های رابرتسون) از بیش از هفتصد پیچ رابرتسون استفاده کرد.
پیچ فیلیپ و سایر پیشرفت ها
در اوایل دهه 1930 میلادی پیچ چهارسو توسط هنری فیلیپ (1958-1889) اختراع شد. تولید کنندگان خودرو به پیچ هایی احتیاج داشتند که گشتاور بیشتری را تحمل کرده و بتواند چفت و بست های محکم تری داشته باشد. و پیچ فیلیپ با پیچ گوشتی های اتوماتیک مورد استفاده در خط مونتاژ سازگار بود.
فرایند تولید پیچ چگونه است ؟
پیچ ها به طور کلی از سیم فولادی کربن کم تا متوسط ساخته می شوند، اما از سایر فلزات سخت و ارزان قیمت نیز ممکن است برای ساخت آنها استفاده شود، مانند فولاد ضد زنگ، برنج، آلیاژهای نیکل یا آلیاژ آلومینیوم. برای جلوگیری از ترک خوردگی، کیفیت فلز مورد استفاده از اهمیت ویژه ای برخوردار است. برای محافظت بیشتر فولاد با روی، کادمیوم، نیکل یا کروم ممکن است روکش شود.
پیچ ها با استفاده از روش های گوناگونی تولید می شوند. پیچ های کوچکتر با طرح های منحصر به فرد توسط ماشین ساخته می شوند. فرآیند ماشینکاری دقیق، زمانبر و گرانتر از مراحل ساخت دیگر است. بخش عمده ای از پیچ ها با روش نورد پیچ ساخته می شوند روشی که در تولید انبوه استفاده می شود.
فرایند نورد پیچ
این فرآیند با پرس سرد آغاز می شود که در آن سیم از طریق دستگاه تغذیه می شود. سیم صاف شده به طول های مشخص بریده می شود و سپس سر را به شکلی از پیش برنامه ریزی شده برش داده می شود. اینگونه دستگاه می تواند در عرض یک دقیقه 100 تا 550 پیچ خام تولید کند. پس از انجام این کار پیچ های خام به دستگاه های برش وارد شده و قطعه های خام را در موقعیت مناسب قرار داده تا وارد قالب شوند.
ماشینکاری: پیچ های سفارشی
فرآیند ماشین کاری یا براده برداری از اصول زیادی برخوردار است و برای تولید پیچ به ماشین های گران قیمت زیادی نیاز دارند. روند ایجاد نخ و ایجاد سر بسیار شبیه به پیچ سنتی است اما به دستگاه های دقیق تر احتیاج دارند. به این دلیل است که این روند می تواند خیلی طول بکشد.
کاربرد پیچ
پیچ ها یک کار اساسی را انجام می دهند. آنها نیرویی چرخشی را به نیرویی که از بالا و پایین می رود تبدیل می کنند. از این نیرو می توان برای فشار بر روی یک جسم استفاده کرد.دستگاه هایی را که از پیچ برای فشار به سمت اجسام دیگر استفاده می کنند پرس می نامند. از دستگاه پرس برای سرو نوشیدنی یا خرد کردن میوه استفاده می شود تا آب آن از آن خارج شود. در چاپخانه ها نیز برای تهیه کتاب استفاده می شد.
از نیروی بالا و پایین که توسط یک پیچ ایجاد می شود نیز می تواند برای نگه داشتن همه چیز استفاده شود. یکی از مزیت های مهم پیچ هایی که به عنوان اتصال دهنده ها استفاده می شود این است که بدون از دست دادن اثربخشی آنها می توان بارها و بارها حذف و دوباره نصب شوند. آنها قدرت بیشتری نسبت به میخ ها داشته و به راحتی قابل جدا شدن و استفاده مجدد می باشند.
پیچ ها همچنین می توانند برای بلند کردن وسایل نیز استفاده می شوند. وسیله ای به نام auger که برای پمپاژ آب یا مایع دیگر استفاده می شود با چرخش پیچ در آب، آب را بالا میاورد. میکسر بتن (کامیون) بار بتن خود را اینگونه تخلیه می کند.
انواع پیچ
انواع مختلفی پیچ وجود دارد که بر اساس نیاز یا مواد سازنده آنها انتخاب می شوند. برخی از متداول ترین آنها عبارتند از:
پیچ چوب: از آن برای اتصال قطعات چوب به یکدیگر استفاده می شود و دارای شیار های خاصی است که موجب نفوذ آسان و عدم نیاز به سوراخ می باشد.
پیچ بتونی: از جنس فولاد ضد زنگ یا کربن است و برای چسباندن مواد به بتن به کار می رود.
پیچ های دارای دو سر Double-ended (dowel) screw: دارای دو انتهای برجسته و بدون سر بوده و اغلب برای ایجاد اتصالات پنهان بین دو تخته چوب استفاده می شود.
پیچ درایو: دارای سری صاف، گرد یا قارچ شکل با قطر میله کم می باشند.
پیچ دیوار خشک: غالباً با فسفات سیاه پوشیده شده و یک سر آن به صورت حلزونی طراحی شده است. برای اتصال تخته های مخصوص اتصال به دیوار (دیوار خشک) یا میخ های فلزی استفاده می شود.
پیچ چشمی: دارای یک سر حلقه ای بوده و همچنین برای اتصال سیم ها در سراسر سطوح ساختمان نیز استفاده می شود.
پیچ عرشه: پیچ های درازتر که برای بستن تخته های عرشه استفاده می شود.
پیچ نئوپان: غالباً دارای روکش مومی و برای کفپوش های نئوپان استفاده می شود.
پیچ آینه: با یک سر گنبدی یا پوشش دیگری برای پنهان کردن سر طراحی شده اند.
پیچ دوقلوی: با دو نخ طراحی شده است که آن را قادر می سازد دو برابر سریع تر حرکت کند.
پیچ امنیتی: به صورتی طراحی شده است که غیرممکن است به طور معکوس حرکت کند، و آن را برای برنامه های امنیتی مناسب می کند.